Lenny Rébéré
La Maison Perdue
To χαμένο σπίτι
Χαρακτική σε γυαλί, μελάνι και ακρυλική μπογιά / Etching on glass, ink and acrylic paint
Ερχόμενος στην Πάφο, είναι εύκολο να προσέξει κανείς όλα τα ερειπωμένα σπίτια και τα άδεια εγκατελειμμένα μαγαζιά, που μοιάζουν παγωμένα στο χρόνο. Πολλά από αυτά μοιάζουν να κουβαλούν μέσα τους ιστορίες και αναμνήσεις. Σε αυτό εντοπίζω μια σχέση με την ιστορία του Αρίφ, ενός Τουρκοκύπριου που επισκέφθηκε τη γενέτειρά του, Πάφο, τριάντα χρόνια μετά τον πόλεμο και βρέθηκε, κατά τύχη, στο ίδιο σπίτι όπου είχε κρυφτεί από βέβαιο θάνατο κατά τη διάρκεια των συγκρούσεων του 60. Φαντάζομαι το κύμα αναμνήσεων και αισθημάτων που θα πρέπει να τον εκτίναξε τριάντα χρόνια πίσω, να κρύβεται στο ίδιο μέρος. Δουλεύοντας στο γυαλί, επέλεξα να προσθέσω αυτά τα δύο χρονικά σημεία, λες και μια γέφυρα με μήκος τριάντα χρόνων επιτρέπει σε μερικές σκέψεις να επανεμφανιστούν μονομιάς. Υπάρχει εδώ το όραμα ενός μοναδικού συνόρου, ενός μη προσβάσιμου αλλά πραγματικού τόπου που φέρει μαζί του ένα σωρό όνειρα, αναμνήσεις και δαίμονες.
Lenny Rébéré
When arriving in Paphos, it is easy to notice all the houses in ruins and the empty abandoned shops, as if they had frozen in time. Many things seem to carry with them stories and memories. I see in this a link to the story of Arif, a Turkish Cypriot who visited his hometown, Paphos, thirty years after the war, and found himself, by chance, in the house where he was hidden, as a child, from certain death during the conflict of the 60s. I imagine a wave of memories and emotions projecting him thirty years back and finding himself hiding in the same place. By working on the glass, I chose to add these two moments in time, as if a bridge thirty years long allowed to some thoughts to re-emerge suddenly. There is, here, a vision of a unique frontier, an unaccessible, yet real, place which carries a stack of dreams, memories and demons.
Lenny Rébéré